Komin z cegły wciąż jest bardzo popularny. Jego solidna konstrukcja i elegancki wygląd nadal przyciąga uwagę. Choć na rynku dużą popularnością cieszą się prostsze w przygotowaniu kominy systemowe, wielu tradycjonalistów wciąż stawia na murowanie budowli z cegły. Czy takie rozwiązanie jest korzystne? I jaką cegłę można zastosować do budowy komina?
Spośród kominów murowanych, zastosowanie cegły wydaje się być najtańszym rozwiązaniem. Surowiec odznacza się wysoką wytrzymałością na działanie temperatur, dobrej jakości produkt jest też w pełni odporny na wilgoć. Taki komin zewnętrzny może wytrzymać dziesiątki lat, jeśli tylko zostanie odpowiednio przygotowany i zabezpieczony.
Jednak przygotowanie systemu może być czasochłonne. Budowa komina od podstaw wymaga więcej nakładów pracy, dlatego dość często stawia się na wyloty systemowe, które dołącza się już na etapie projektu mieszkania. Wielu tradycjonalistów stawia jednak na dodatkowe murowanie komina, ze względu na jego solidność oraz estetykę wykończenia.
Przed odpowiedzią na pytanie, warto zastanowić się, jakie cechy powinna mieć dobra cegła kominowa? Przede wszystkim musi być wytrzymała i odporna na działanie temperatur. Jest to szczególnie istotne w mieszkaniach opalanych na paliwa stałe, w których temperatura spalania wynosi około 200 stopni. Kominek z cegły powinien również być odporny na wilgoć, która może obniżać jego parametry. Na rynku znaleźć można różne rodzaje cegły, które niekoniecznie dostosowane są do budowy elementu... A dobre kominy muszą zostać wykonane z najwyższej jakości produktów...
Czasem te najtańsze rozwiązania nie są dla nas odpowiednie. Przykładem jest cegła dziurawka, którą niedoświadczeni budowniczy bardzo często wykorzystują do prac. Może ona zostać użyta w dwóch wariantach: jako podstawowy surowiec na komin ceglany lub wykończenie systemu wychodzące poza dach mieszkania.
W obu przypadkach jest to nietrafiony pomysł. Cegła kominówka zawierająca w sobie wolne przestrzenie może przewodzić wilgoć, która wpłynie na osłabienie budowli. Warto pamiętać, że zewnętrzna jej część stale będzie narażona na działanie czynników atmosferycznych, takich jak deszcz oraz wiatr. Komin ceglany może zawierać wolne przestrzenie, którymi woda przedostanie się do szczelin w środku. W zależności od tego, jakie są wymiary cegły ich pojemność może być zróżnicowana, jednak nawet najmniejsza ilość wilgoci jest szkodliwa dla konstrukcji.
Korzystnym i stosunkowo tanim wyborem surowca na kominy zewnętrzne jest cegła pełna. Trzeba jednak podkreślić, że musi to być produkt odpowiedniej jakości. Cegły kominowe różnią się od siebie składem, dlatego warto na początku sprawdzić, czy produkt nadaje się do budowy komina.
Nie może być to typowa cegła wapienna. Dodatek kruszywa może powodować pęcznienie i wchłanianie wilgoci, jest także mniej wrażliwy na działanie temperatur. Dobrze jest, gdy kominy zewnętrzne przygotowane są z elementów zawierających mało substancji marglistych. Warto zwracać uwagę również na inne parametry, takie jak wysokość cegły, czy klasa wytrzymałości.
Wśród materiałów murarskich na kominek z cegły, klinkier wydaje się być tym idealnym. To materiał o wysokiej odporności na wahania temperatur, oraz czynniki atmosferyczne. Niestety jest też znacznie droższy – murowanie z cegły klinkierowej może kosztować nawet kilkukrotnie więcej.
Surowiec wymaga także specjalnej zaprawy zawierającej domieszki trasu. Na rynku można znaleźć różne wymiary cegieł, przez co łatwiej dobrać odpowiedni pod budowę. Rzadko wykonuje się czyste kominy z cegły klinkierowej, najczęściej ten materiał stosowany jest jedynie do wykończenia części zewnętrznej budowli.
Przed rozpoczęciem murowania, ważny jest projekt systemów wentylacyjnych i komina. Pozwala on dobrać odpowiedni materiał oraz rozmiar cegły, która ma być wykorzystana. Budowanie komina jest procesem, który wymaga czasu i nakładu pracy, jednak nie warto podejmować prób jego przyspieszenia. Warto także dokładnie zaplanować ile cegły na komin będzie potrzebne oraz jak obudować komin, by nie przedostawała się do niego wilgoć...
W pierwszej kolejności należy ustalić przekrój przewodu wentylacyjnego. Najmniejszy dopuszczalny rozmiar to 14 × 14 cm, czyli połowa standardowej długości cegły na komin ze spoinami. W przypadku, gdy przewód będzie budowany z elementów o przekroju kołowym, ich średnica nie powinna być niższa niż 15 cm. W kominach niższych niż 5 m sprawa wygląda inaczej – tutaj gabaryty przewodów dymowych lub spalinowych powinny zostać zwiększone do wymiarów 14 × 20 cm, lub średnicy 18 cm.
Przed rozpoczęciem prac, należy także zaplanować przebieg systemu wewnątrz mieszkania. Komin zewnętrzny murowany może być dobudowany do ścian lub stanowić wolnostojącą konstrukcję. Przewody kominowe powinny być jednak prowadzone w ścianach między ogrzewanymi pomieszczeniami, co ułatwia utrzymanie w nich ciepła. Muszą być przy tym dobrze zgrupowane – najlepiej w taki sposób, by jak najwięcej z nich znalazło się na wspólnym kominie.
Warto zaplanować także przygotowanie zewnętrznej części komina. Istotna jest tu nie tylko wysokość, na którą komin nad dachem będzie wzniesiony. Liczy się także sposób jego pokrycia, czyli montaż tzw. czapy.
Przed rozpoczęciem murowania, należy również przygotować odpowiedni fundament. Najlepiej zrobić go wykorzystując dobrą cegłę pełną lub zbrojony beton. Na wielkość fundamentu główny wpływ będą mieć wymiary komina z cegły, jednak w każdym przypadku powinien być on wyższy niż 30 cm. Z kolei długość i szerokość powinna być większa minimum o 15 cm.
Jeśli decydujemy się na komin będący jednocześnie fragmentem ściany zewnętrznej, spód fundamentu powinien znaleźć się na równi ze spodem ław fundamentowych ścian. Odpowiednie wykonanie fundamentu ułatwi murowanie, a pierwotnie planowana szerokość komina zostanie zachowana.
Po przygotowaniu komina, miejsce jego styku z powierzchnią dachu należy dokładnie obrobić. Do tego celu najczęściej wykorzystuje się blachę ze stali, miedzi czy specjalną folię dekarską. Bez względu na zastosowany materiał, obróbkę należy przeprowadzić z dużą starannością.
Pionowe części trzeba zabezpieczyć na wysokość minimum 10 cm. Zapewni to dobrą szczelność łączenia i brak problemów z przedostawaniem się wilgoci na komin przy ścianie zewnętrznej.
Obróbkę z blach należy montować w odpowiedni sposób. Mocowanie na płasko nie jest tutaj zalecane, ponieważ połączenie trudniej będzie dobrze uszczelnić. Ze względu na zmiany temperatury, blacha może szybko ulec zniekształceniu.
Krawędź przy kalenicy jest najbardziej wrażliwym na przecieki miejscem. Tutaj gromadzi się śnieg i woda deszczowa, która może przedostawać się na komin w ścianie nośnej. Obróbka tego miejsca powinna być większa i wynosić minimum 20 cm długości. Przy pokryciu profilowanym wymaga także dokładnego uszczelnienia za pomocą specjalnej wkładki.
